Proefwortelinfiltratie

• Meld je op het afgesproken tijdstip aan bij het onthaal aan de hoofdingang. Schrijf je in aan de inschrijvingszuil en ga naar de wachtruimte inschrijvingen. Een onthaalmedewerker leest jouw identiteitskaart in en controleert de gegevens van jouw inschrijving. Je krijgt een identificatiebandje rond de pols.
• Ga daarna naar het pijncentrum.
• De verpleegkundige van het pijncentrum wijst je een kamer (éénpersoonskamer) of zetelbed (meerpersoonskamer) toe. Hier trek je het operatiehemd aan.
• De verpleegkundige plaatst je infuus.
• De verpleegkundige begeleidt je naar de behandelingszaal.

• Een zenuwwortelinfiltratie is een inspuiting met cortisone ter hoogte van de zenuw die de epidurale ruimte verlaat. We passen deze methode toe bij patiënten met duidelijke uitstralingspijn. De locatie van de pijn is afhankelijk van welke zenuwwortel is aangetast. Dit kan zijn ter hoogte van de armen, rug, benen... De infiltratie kan dus plaatsvinden ter hoogte van de nek (cervicaal), de borstkas (thoracaal) of de lage rug (lumbaal).
• De procedure vindt plaats in een speciaal uitgeruste behandelingszaal in liggende positie. 
• Tijdens de behandeling zelf:
  • Bepaalt de arts eerst de juiste plaats van de te behandelen zenuw. Hiervoor maakt de arts gebruik van RX-stralen. 
  • Ontsmetten we de huid met een koud ontsmettingsproduct. 
  • Brengen we steriele doeken rond de prikplaats aan. 
  • Verdoven we de huid. Dit kan een brandend, spannend gevoel geven.  
  • De pijnarts plaatst onder begeleiding van RX-stralen een speciale naald tot aan de zenuwwortel. We controleren de positie nogmaals door het inspuiten van een contraststof. Zit de naald op de correcte plaats? Dan spuit de arts de medicatie in. Dit is een lokaal verdovingsmiddel gecombineerd met een ontstekingsremmer (cortisone). Tijdens dit inspuiten kan je een uitstralende pijn in arm, borstkas, buik of been voelen.
• Doel: het lokale verdovingsmiddel blokkeert korte tijd (slechts 1 à 2 uur) de geleiding van de pijnprikkels uit de zenuwwortel. Daarna ervaar je waarschijnlijk opnieuw dezelfde pijn als voor de behandeling. Een laattijdig effect van de cortisone is ook mogelijk. Dit kan na 2 à 3 dagen optreden. Een positief effect van deze infiltratie kan dus zowel kortstondig of langdurig zijn. 

Ondanks de beste zorgen van het medisch en verpleegkundig personeel zijn er steeds risico’s verbonden aan de behandeling. We zijn wettelijk verplicht je hierover in te lichten.

Frequente bijwerkingen:

• Warmtegevoel en/of krachtsverlies in de armen of benen. Dit is niet verontrustend, maar wordt veroorzaakt door de lokale verdovingsmiddelen. Dit kan twee tot acht uur aanhouden. Is het lokale verdovingsmiddel uitgewerkt? Dan kan er tijdelijk een toename zijn van de pijnklachten (nabehandelingspijn). Dit kan enkele dagen aanhouden maar verdwijnt vrijwel altijd. Je kan een pijnstiller nemen om de pijn te bestrijden.
• Appelflauwte: het kan dat je je onwel voelt tijdens de behandeling (zweten, flauwvallen, wegdraaien…). Meld dit onmiddellijk aan de behandelende pijnarts. Via het infuus dienen we medicatie toe om dit snel onder controle te krijgen.
• Tijdelijke ontregeling van de bloedsuikerspiegel en/of bloeddruk door toediening corticosteroïden.
• De toediening van corticosteroïden kan ook leiden tot versnelde botontkalking, tijdelijke slapeloosheid, tijdelijke roodheid in het aangezicht, tijdelijke onderdrukking van de bijnierwerking en het tijdelijk onderdrukken van de lichaamseigen weerstand (immuniteit).
• Lokale bloeding/blauwe plek/hematoom op de plaats van de behandeling.
• Postpunctiehoofdpijn: dit zijn klachten van bandvormige hoofdpijn die optreden bij rechtop staan en rondlopen, maar duidelijk verbeteren bij neerliggen. Deze klachten kunnen optreden als tijdens de procedure een gaatje ontstaat in de ruggenmergvliezen als deze accidenteel worden aangeprikt. Hierdoor kan ruggenmergvocht lekken in de epidurale ruimte. De hoofdpijnklachten kunnen gepaard gaan met duizeligheid. De behandeling bestaat uit platte bedrust, het innemen van voldoende pijnstillers en veel drinken (liefst cafeïnehoudende dranken zoals cola of koffie).
  Volstaat dit niet? Dan kunnen we een epidurale bloedpatch uitvoeren. Hierbij nemen we steriel bloed bij je af en dienen we die via een nieuwe epidurale punctie toe in de epidurale ruimte. Het bloed stolt hier en sluit het gaatje af waardoor er geen ruggenmergvocht meer lekt. Soms is een tweede bloedpatch noodzakelijk.

Bijwerkingen die zeer zelden voorkomen:

• Aanhoudende hik
• Klaplong: accidenteel kan de arts het longvlies aanprikken tijdens de behandeling. Merk je ademhalingsproblemen op in de uren na de behandeling? Ga dan onmiddellijk naar de dienst spoedgevallen voor het uitvoeren van een RX-opname van de longen.
• Infectie: lokale infectie, epiduraal abces op de plaats van de behandeling. Hiervoor kan een kuur met antibiotica of zelfs het heelkundig verwijderen van de infectie noodzakelijk zijn.
• Infectie: meningitis, hersenvliesontsteking. Symptomen van meningitis treden meestal snel (binnen de 24 uur) na de behandeling op. Voel je je ziek, heb je koorts en ervaar je een stijfheidsgevoel in de nek? Dan moet je je dringend tot jouw huisarts wenden of je aanmelden via de dienst spoedgevallen. Een behandeling met toediening van antibiotica via een infuus is noodzakelijk.
• Allergische reactie: verloopt meestal mild, maar kan in ernstige gevallen (anafylactische shock) leiden tot opname op de dienst intensieve zorg of zelfs een fatale uitkomst hebben. Meld je allergieën steeds vooraf aan verpleegkundigen en arts.
• Epidurale bloeding: dit is een bloeding in de epidurale ruimte door het accidenteel aanprikken van een epiduraal bloedvat. Hierdoor ontstaat een hevige bandvormige pijn ter hoogte van de plaats van de behandeling. Er treden geleidelijk krachtsverlies of verlammingsverschijnselen op doordat de bloeding drukt op de zenuwen. Een dringende opname en chirurgisch ingrijpen (decompressie) is noodzakelijk om blijvende zenuwschade met eventueel krachtsverlies en verlamming te vermijden.
• Zenuwschade, ruggenmergschade, hersenschade: dit kan aanleiding geven tot tijdelijke of blijvende gevoelsstoornissen, toename van de pijnklachten, krachtsvermindering, verlamming, incontinentie, epilepsie, blindheid of coma.
• Totale anesthesie: komt het lokale verdovingsmiddel accidenteel in het hersenvocht terecht? Dan kan dit zenuwen en hersenen tijdelijk volledig verdoven, met optreden van bewustzijnsverlies, ademhalingsproblematiek, hartritmestoornissen en bloeddrukval. Een tijdelijke opname op intensieve zorg om deze levensnoodzakelijke functies te ondersteunen, is hiervoor noodzakelijk.

Bijwerkingen die extreem zelden voorkomen:

• In héél uitzonderlijke gevallen kunnen ernstige complicaties een fatale afloop hebben.