De achillespees is de sterkste en dikste pees van ons lichaam. Toch kan die door overbelasting pijn veroorzaken of zelfs volledig scheuren.
In medisch vakjargon gebruikt men ook wel de term achillespees tendinopathie om alle problematieken rond die pees onder één noemer te brengen. Tendino- is afkomstig van het Latijnse tendo en betekent pees, -pathie is afgeleid van het Griekse pathos en betekent ziekte. Tendinopathie kan dus vertaald worden als “zieke” pees.
Chronische overbelasting van de achillespees leidt tot structurele veranderingen op microscopisch niveau, we spreken dan van tendinose. Dat treedt klassiek op in het middelste derde van de achillespees.
Tendinose onderscheiden we van paratenonitis, waarbij de bindweefselige peesschede waarin de achillespees ligt ontstoken is. Dat presenteert zich met gelijkaardige symptomen als tendinose, maar hier is er forse gevoeligheid bij palpatie en kan er crepitus aanwezig zijn.
Tendinopathie komt meer voor bij mensen van middelbare leeftijd met overgewicht, lichte scheefstand van de hiel en doorzakking van de voet.
Klinisch kan tendinose gepaard gaan met lokaal verdikken van de pees, nodule vorming, warmte en stijfheid.
Initieel is er last na inspanning, nadien ook tijdens inspanning en in een gevorderd stadium kan de pijn continu aanwezig zijn.
De behandeling van een achillespees overbelastingsletsel heeft de patiënt voor een groot deel zelf in handen. Ontstekingsremmers en ijsapplicaties kunnen in de acute fase de pijn verminderen, maar pakken de oorzaak niet aan.
Om een blijvend effect te hebben moeten de uitlokkende factoren behandeld worden:
Anderzijds is de behandeling opgebouwd uit specifieke oefentherapie bestaande uit excentrische peestraining en stretchtherapie. De arts kan je een oefenschema meegeven. De kinesist kan helpen om de oefeningen aan te leren.
ESWT kan de oefentherapie aanvullen, indien weinig beterschap na 6 tot 12 weken. Het heeft vooral een bewezen nut bij calcifiërende tendinopathie.
Je kan ook een nachtspalk dragen.
Deel op